sneeuw

Sneeuw is neerslag in de vorm van ijzige kristallen die ontstaan wanneer waterdamp onder het vriespunt bevriest. De kristallen groeien rondom stofdeeltjes die als kiem dienen, waardoor sneeuwkristallen ontstaan met uiteenlopende vormen. Sneeuwvlokken vertonen vaak complexe, zeshoekige patronen en variëren met temperatuur en vocht.

Sneeuw valt als vlokken die op de bodem een sneeuwdek kunnen vormen. De dikte van dit dek varieert met weer en seizoen. Sneeuwval wordt meestal gemeten in centimeters; de waterinhoud van verse sneeuw ligt doorgaans tussen 5 en 15 procent van het sneeuwgewicht, terwijl oudere of samengeperste sneeuw een hoger watergehalte kan hebben.

Een sneeuwdek beïnvloedt het klimaat en ecosystemen. Het hoge albedo reflecteert zonlicht en houdt de onderliggende grond koeler. Sneeuw dient ook als isolerende laag, waardoor de bodem minder snel opwarmt. Smeltwater voedt rivieren en grondwater, maar plotselinge dooi kan overstromingen en ijsvorming op wegen veroorzaken.

Voor de mens heeft sneeuw vooral betrekking op veiligheid en mobiliteit. Sneeuwval bemoeilijkt verkeer en vereist sneeuwruimen en strooien. In bergen verhoogt sneeuwval het risico op lawines en beperkt het zicht.

Sneeuw komt vooral voor in gematigde, koude en bergachtige klimaten, en op grote hoogte. In Nederland en België komt sneeuw soms voor, maar meestal kortdurend en minder intens dan in noordelijke of alpine regio's. Klimaatverandering kan de frequentie, duur en eigenschappen van sneeuwbedekking beïnvloeden.