klimaten

Klimaten verwijzen naar de langdurige patronen van temperatuur, neerslag en andere atmosferische omstandigheden in een bepaald gebied. Deze patronen ontstaan door een combinatie van factoren zoals breedtegraad (zoninstraling), hoogte ten opzichte van zeeniveau, afstand tot zee, oceaanstromingen en reliëf. Klimaatwisselingen beïnvloeden ecosystemen, landbouw, waterbeschikbaarheid en menselijke activiteiten.

Een veelgebruikt systeem om klimaten te classificeren is de Köppen-Geiger-indeling. Deze indeling verdeelt klimaten in hoofdtypen zoals tropisch (A), droog (B), gematigd (C), koud (D) en polair (E), die vervolgens verder kunnen worden onderverdeeld op basis van temperatuur- en neerslagpatronen. Regionale factoren zoals windcirculatie en oceaanstromingen geven aan hoe deze hoofdtypen zich lokaal uiten. Naast Köppen worden soms andere classificaties en regionale klimaataanduidingen gebruikt, afhankelijk van de onderzoeksdoelen.

Voorbeelden van klimatologische omstandigheden zijn het gematigde zeeklimaat van West-Europa, gekenmerkt door milde winters en koele, natte zomers, en weinig temperatuurvariatie tussen seizoenen. Woestijn- of semi-aride klimaten kennen lange, hete dagen en lage neerslag. Hooggebergteklimaten vertonen sterke temperatuurdalingen met hoogte, terwijl toendra- en poolklimaten extreem koude winters en korte, koelere zomers kennen. Lokale variatie komt voort uit topografie, nabijheid van water en menselijke invloeden.

Klimaat verandert voortdurend en ondergaat vandaag door menselijk handelen versterkte verschuivingen. Veranderingen in temperatuur, neerslagpatronen en zeespiegelverwachtingen beïnvloeden ecosystems, watervoorziening en landbouw wereldwijd. Klimaatgegevens worden bestudeerd aan de hand van lange termijn gemiddelden, normen (ongeveer 30-jarige periodes) en lange reeksen meteorologische metingen.