hoogte

Hoogte is een Nederlands woord dat de verticale afstand aanduidt: de maat van iets van onder naar boven, vaak uitgedrukt in meters of voeten. Het begrip komt voor in zowel praktische als theoretische contexten en kan verwijzen naar de hoogte van een object, een landschap of een locatie ten opzichte van een referentievlak.

In dagelijks taalgebruik gaat het veelal om de hoogte van personen, gebouwen, bomen of bergen. Men spreekt bijvoorbeeld van de hoogte van een gebouw of de hoogte van een berg. Specificaties noemen vaak bouwhoogte of maximale hoogte.

In aardrijkskunde en topografie heeft hoogte een specifieke betekenis: hoogte boven zeeniveau. Kaarten en modellen geven hoogtewaarden weer, en termen als hoogte, hoogteligging of relief verwijzen naar verdelingen van hoogte over een gebied. Voor luchtvaart en navigatie is hoogte cruciaal: vlieghoogte of hoogte boven zeeniveau (AGL/MSL) worden gemeten met altimeters.

In de meetkunde heeft hoogte een geotechnische betekenis: in een driehoek is de hoogte de loodrechte afstand van een hoek naar de tegenoverliggende zijde; de bijbehorende lijn heet de hoogte of hoogtelijn. Ook in ruimtere bevestigt de hoogte zich als de verticale maat in figuren en volumes.

In muziek wordt vaak gesproken van toonhoogte, de perceptie van de frequentie van een toon. Hoewel “hoogte” op zichzelf kan worden begrepen als geluidshoogte, noemt men meestal toonhoogte om verwarring te voorkomen.