classificaties

Classificaties zijn systemen of methoden voor het indelen van objecten, gebeurtenissen of concepten in categorieën op basis van gedeelde kenmerken. Het doel is orde, consistentie en betere vindbaarheid: door structuur kunnen informatie worden vergeleken, geanalyseerd en teruggevonden. Classificatiestructuren kunnen hiërarchisch zijn, waarbij categorieën in niveaus zijn opgebouwd, of non-hiërarchisch, zoals facetterende of netwerkachtige modellen. Ze kunnen lokaal toegepast zijn of gestandaardiseerd op grotere schaal, en ze veranderen soms naarmate kennis toeneemt.

Hiërarchische classificaties, zoals taxonomieën, ordenen items in een boomachtige structuur met een duidelijke afstamming: in de biologie bijvoorbeeld rijken, klassen, orden, families, geslachten en soorten. Non-hiërarchische systemen leggen vaak meerdere, tegelijkertijd relevante kenmerken vast. In informatica en bibliotheekwetenschap worden classificaties veel gebruikt voor metadata en vindbaarheid; voorbeelden zijn de Dewey Decimal Classification (DDC) en de Universal Decimal Classification (UDC) in bibliotheken. In de geneeskunde bestaan classificaties zoals ICD-10 en DSM-5 om aandoeningen, symptomen en behandelingen te coderen en te communiceren.

Classification in data science en machine learning verwijst naar het toewijzen van objecten aan categorieën op basis van kenmerken. Hierbij leert een model van gelabelde voorbeelden om toekomstige voorbeelden correct te etiketteren.

Ontwerp en evaluatie: goede classificatiesystemen hebben duidelijke criteria, eenduidige categorieën en interoperabiliteit tussen systemen. Uitdagingen omvatten het omgaan met veranderende kennis, culturele en taalkundige variatie, en schaalbaarheid bij grote datasets.