kennis

Kennis is de staat van weten: het begrip en de beheersing van feiten, informatie en vaardigheden die men door ervaring, onderwijs of training heeft opgedaan. In de informatiesamenleving wordt kennis vaak gezien als een van de pijlers naast data en informatie, bijvoorbeeld in het DIKW-model waarin data leidt tot informatie, kennis en uiteindelijk wijsheid.

Typen kennis worden doorgaans onderscheiden in expliciete kennis, die vastgelegd, gecommuniceerd en overgedragen kan worden (zoals handleidingen en procedures), en tacit kennis, die moeilijk in woorden te vatten is en zich uit in kunde en ervaring. Daarnaast maakt men onderscheid tussen declaratieve kennis (kennis van feiten en waarheden) en procedurele kennis (kennis van hoe iets te doen). Ook praktische of vakkennis kan worden onderscheiden van theoriekennis.

Etymologie en gebruik: het woord kennis is afgeleid van het werkwoord kennen en is verwant aan het Duitse Kennen en aan het oudere Engelse ken. In het Nederlands wordt de uitdrukking “kennis van” gebruikt om aan te geven dat iemand ergens verstand van heeft, en “kennis” kan verwijzen naar algemene kennis, specialistische kennis of een kennisbestand zoals een bibliotheek of database.

Kennis en epistemologie: in de filosofie wordt kennis traditioneel gezien als gerechtvaardigde ware overtuiging, al is er aandacht voor de rol van redenen, bewijzen en context. In de praktijk speelt kennis een centrale rol in onderwijs, onderzoek en kennisbeheer binnen organisaties, waar het doel vaak is om bevindingen en vaardigheden effectief over te dragen en toe te passen.