divertikuloiden

Divertikuloïden zijn zakachtige uitstulpingen van de wand van een hol orgaan, meestal de dikke darm, die voorkomen als onderdeel van diverticulose. Ze bestaan grotendeels uit mucosa en submucosa die door zwakke plekken in de spierwand heen puilen, waardoor ze worden aangeduid als valse divertikels.

De meeste divertikuloïden ontstaan door een combinatie van verhoogde intraluminale druk en verzwakte wand opieve plekken langs waar bloedvaten de spierwand doorkruisen. Ze komen vaker voor naarmate mensen ouder worden en zijn vaker aanwezig bij mensen in westerse samenlevingen met een laag vezelgehalte in de voeding. De sigmoidsteek (het links onderin de buikgebied) is doorgaans het meest getroffen gebied.

Klinisch zien veel mensen met divertikuloïden geen klachten. Bij sommige volwassenen kan diverticulose leiden tot symptomen zoals buikpijn en verandering in stoelgang. Complicaties betreffen diverticulitis, een ontsteking van een divertikel met pijn, koorts en ontstekingswaarden in het bloed; en diverticulaire bloeding, wat kan leiden tot plotseling, mogelijk overvloedig bloedverlies via de ontlasting. Minder vaak kunnen divertikels leiden tot abces, perforatie of fistelvorming.

Diagnose gebeurt vaak bij toeval bij beeldvorming of colonscopie. Voor acute diverticulitis wordt doorgaans een CT-scan gebruikt; colonoscopie is meestal uitgesteld tot de ontsteking afneemt. Behandeling varieert van conservatieve maatregelen (rust, pijnstillers, eventueel antibiotica en een tijdelijk dieetrestrictie) tot ziekenhuisopname en, bij complicaties, operatieve verwijdering.

Preventie richt zich op een vezelrijk dieet, lichaamsbeweging en een gezond gewicht. Het advies om specifieke voedingsmiddelen zoals zaden of noten te vermijden is niet overtuigend ondersteund door bewijs. Divertikuloïden hebben doorgaans een gunstige prognose, vooral wanneer complicaties vroeg worden herkend en behandeld.