Ligamentsbanden

Ligamentsbanden zijn stevige bands van dicht bindweefsel die delen van het skelet met elkaar verbinden over gewrichten. Ze bestaan hoofdzakelijk uit collageen type I en hebben meestal een beperkte doorbloeding. Dit maakt hun genezing na letsel traag en afhankelijk van een goede revalidatie. Sommige ligamentsbanden bevatten zenuwweefsel, waardoor ze ook proprioceptievefeedback leveren die de positie en beweging van het gewricht helpt controleren.

De belangrijkste functies van ligamentsbanden zijn het stabiliseren van gewrichten, het beperken van excessieve bewegingen en het ondersteunen van een passende gewrichtsstand. Ze helpen de juiste samenstelling van de gewrichtsoppervlakken te behouden tijdens beweging en dragen bij aan de coördinatie van bewegingen. Ligamentsbanden kunnen zowel binnen de kapselstructuur liggen (intra-articulair) als buiten de kapselringen (extra-articulair), en kunnen als onderdeel van het gewrichtskapsel worden gezien (capsulair) of als losse verbindingen.

Verdeling en voorkomen: ligamentsbanden variëren sterk per gewricht en per regio in lengte, peil en verdichting. Sommige bevinden zich direct rondom een gewricht (zoals knie- en enkelbanden), andere vormen los connective-tissue verbindingen met regionale functies in handen, schouders of wervelkolom. In de volksmond worden soms termen als “banden” gebruikt naast “ligamenten” om verwezen te worden naar deze structuur.

Letsels en behandeling: bij verstuiking of ruptuur van ligamentsbanden ontstaat vaak pijn, zwelling en instabiliteit. Behandeling omvat doorgaans rust, koudetherapie, compressie en elevatie in de acute fase, gevolgd door revalidatie en oefentherapie. Zwaar letsel kan langdurige revalidatie vereisen en in sommige gevallen chirurgie. Diagnostiek wordt vaak ondersteund door klinisch onderzoek en beeldvorming zoals MRI.