Home

wervelkolom

De wervelkolom, ook wel de columna vertebralis genoemd, is een lange, buisvormige botstructuur die het hoofd en de romp ondersteunt, het ruggenmerg beschermt en beweging mogelijk maakt. Ze loopt van de basis van de schedel tot aan het bekken en verdeelt belastingen over de toekomst naar de armen en benen.

In de wervelkolom bevinden zich 24 beweegbare wervels, verdeeld in drie regio’s: zeven halswervels (cervicaal), twaalf

Tussen aangrenzende wervels ligt een tussenwervelschijf, met een gelachtige nucleus pulposus in het midden en een

De wervelkolom vervult belangrijke functies: hij biedt steun aan het hoofd en de romp, draagt het gewicht

Ontwikkeling en klinische relevantie: de wervelkolom ontwikkelt zich uit somieten; veelvoorkomende aandoeningen zijn hernia van een

borstwervels
(thoracaal)
en
vijf
lendewervels
(lumbaal).
Daarnaast
zijn
het
heiligbeen
(os
sacrum)
en
het
staartbeen
(os
coccygis)
vaak
al
gefuseerd.
Elke
wervel
bestaat
uit
een
voorste
wervellichaam,
een
wervelboog
en
diverse
uitsteeksels
die
onderling
verbindingen
mogelijk
maken.
harde
annulus
fibrosus
eromheen.
Deze
schijven
dempen
schokken
en
geven
stabiliteit
en
mobiliteit
aan
de
wervelkolom.
Het
wervelkanaal
(canalis
vertebralis)
loopt
door
de
wervelbogen
en
bevat
in
het
bovenste
deel
het
ruggenmerg
(medulla
spinalis);
zenuwen
verlaten
de
kolom
via
de
openingen
tussen
twee
wervels,
de
foramen
intervertebralia.
en
maakt
beweging
in
verschillende
richtingen
mogelijk.
De
wervels
en
hun
verbindingen
leveren
stabiliteit
en
beschermen
het
ruggenmerg
en
de
zenuwwortels
tegen
letsel.
De
natuurlijke
krommingen,
zoals
lordose
in
de
cervicale
en
lumbale
regio
en
kyfose
in
de
thoracale
regio,
helpen
schokken
op
te
vangen.
tussenwervelschijf,
scoliose
en
spondylolisthese.
Bij
volwassenen
eindigt
het
ruggenmerg
meestal
bij
L1–L2;
daaronder
ligt
de
cauda
equina.