schouders

De schouders vormen het regio en het gewrichtencomplex dat de bovenarm met de romp verbindt. Het omvat botstructuren zoals de clavicula (sleutelbeen), het scapula (schouderblad) en het humerus (opperarmbeen), evenals de belangrijkste gewrichten: het sternoclaviculaire gewricht (tussen borstbeen en sleutelbeen), het acromioclaviculaire gewricht (tussen sleutelbeen en schouderdak) en het glenohumerale gewricht (schoudergewricht). De scapulothoracale relatie beschrijft de beweging van het schouderblad ten opzichte van de borstkas.

Belangrijke spieren bestaan uit de rotorkap van het schoudergewricht, de vier pezen rondom het glenohumerale gewricht: supraspinatus, infraspinatus, teres minor en subscapularis, die stabilisatie en beweging mogelijk maken; de m. deltoideus levert de belangrijkste abductie en flexie. Daarnaast spelen de trapezius, serratus anterior, pectoralis major en latissimus dorsi een rol bij stabilisatie en beweging.

Fysiologie: bewegingen in de schouders omvatten flexie en extensie, abductie en adductie, en interne en externe rotatie. Het schouderblad beweegt mee via het scapulothoracale ritme: doorgaans is de verhouding ongeveer twee graden beweging in het glenohumerale gewricht voor elke graad beweging van het scapulothoracale verband.

Aandoeningen en zorg: veelvoorkomende aandoeningen zijn rotatorcuff-scheuringen, ontwrichting van het schoudergewricht, tendinopathie en adhesieve capsulitis (bevroren schouder). Oorzaken zijn overbelasting, letsel of degeneratieve veranderingen. Behandeling omvat rust, fysiotherapie, pijnstilling en soms chirurgie; preventie door houding en gerichte versterking.

Impact: de schouders spelen een centrale rol in dagelijkse activiteiten en sport. Een goede houding en spierbalans ondersteunen mobiliteit en stabiliteit.