Hechtdraad

Hechtdraad is een materiaal dat in de geneeskunde en chirurgie wordt gebruikt om wonden of weefsels te sluiten door middel van hechtingen. Het wordt doorgaans met een chirurgische naald door weefsel geleid en vastgemaakt zodat de randen van de wond bij elkaar blijven totdat genezing voldoende gevorderd is. Het doel is een betrouwbare verbinding met minimale weefselbeschadiging en een lage kans op infectie of ontsteking.

Er bestaan verschillende typen hechtdraad. Een belangrijke scheiding is tussen resorbeerbaar (absorbeerbaar door het lichaam) en niet-resorbeerbaar; de keuze hangt af van het soort weefsel en de gewenste duur van ondersteuning. Resorbeerbare materialen omvatten synthetische polymeren zoals PGA, PDS/ polydioxanon en poliglecapronone, maar ook natuurlijke materialen zoals bepaalde katguts; niet-resorbeerbare typen omvatten nylon, polypropyleen en sommige metalen zoals roestvast staal. Sutura kunnen monofilament zijn (één enkel draad) of multifilament (geweven of gevlochten), wat invloed heeft op hantering, knoopsterkte en weefselreactie.

Eigenschappen die de keuze beïnvloeden zijn treksterkte, knoopzekerheid, geheugen (de neiging van de draad om terug te keren naar zijn oorspronkelijke vorm), weefselreactie en gemak van hanteren. Ook de diameter of grootte van de draad (vandaar often gesproken als gauge) is van belang, evenals de mogelijkheid tot voortijdige absorptie of lange-termijn aanwezigheid in het weefsel.

Toepassingen variëren van algemene chirurgie tot orthopedie, viscerale chirurgie en tandheelkunde. De juiste hechtdraad hangt af van het weefsel, de lokalisatie en de gewenste genezingssnelheid. Opties worden gekozen door de behandelende arts op basis van wetenschappelijke richtlijnen en ervaring.