voldoende

Voldoende is een Nederlands woord dat voornamelijk wordt gebruikt als bijvoeglijk naamwoord en als predicatieve uitdrukking met de betekenis “voldoende, genoeg, toereikend” en in educatieve contexten ook als grade die als voldoende wordt beschouwd (een pass). Het beschrijft of iets voldoet aan een gestelde eis of behoefte.

Gebruik en betekenis

- Als bijvoeglijk naamwoord voor een zelfstandig naamwoord: voldoende geld, voldoende bewijs, voldoende stoelen. Het geeft aan dat het aanwezige bedrag of de aanwezige kwaliteit voldoet aan de vereiste.

- Predicatief: Er is voldoende. Het resultaat of de situatie voldoet aan de norm.

- Als hoeveelheid/kwaliteitstoewijzing kan het ook als bepalen van de mate betekenen: voldoende tijd, voldoende capaciteit.

- In onderwijs- en toetspraktijk duidt het op een slaag-niveau; onvoldoende betekent falen, voldoende betekent pass.

Grammaticale kanttekeningen

- In veel gevallen is voldoende invariable als determiner vóór het zelfstandig naamwoord: voldoende geld, voldoende tijd. Met lidwoorden of na een bepaald werkwoord kan de vorm nauwelijks veranderen.

- Het is verwant aan synoniemen als genoeg, toereikend en adequaat; nuanceverschillen bestaan: genoeg wijst vaker naar een meetbare hoeveelheid, toereikend en adequaat naar geschiktheid of kwaliteit.

Etymologie en gebruikskundig kader

- Het woord is van oorsprong van vol-achtige wortel met een suffix dat aanduidt dat aan de eis is voldaan. Het belichaamt een door de taal gehanteerde grenswaarde tussen iets wat net voldoet en wat niet voldoet.

- Veel voorkomende uitdrukkingen zijn bijvoorbeeld “voldoende bewijs” en “voldoende capaciteit”; naast “genoege” is voldoende de gangbare keus om aan te geven dat een minimumnorm is bereikt.

Zie ook

- onvoldoende

- genoeg

- toereikend

- adequaat

Samengevat fungeert voldoende als duurzaam wervingswoord om aan te geven dat een eis, norm of behoefte is bereikt of overschreden in praktische contexten zoals onderwijs, administratie en dagelijks gebruik.

---