weefsels

Een weefsel is een groep cellen die qua structuur en functie op elkaar lijken en samenwerken om een specifieke taak uit te voeren. In planten en dieren bestaan weefsels uit cellen en vaak uit extracellulaire stof. Weefsels vormen organen en leveren zo de basis voor de werking van het organisme.

Dierenweefsels bestaan uit vier hoofdtypen. Het epitheelweefsel bekleedt buiten- en binnenoppervlakken, beschermt tegen beschadiging, reguleert transport en neemt stoffen op. Bindweefsels bieden structuur en verbinden onderdelen; voorbeelden zijn bot, kraakbeen, pezen en bloedvaten. Ze bevatten een extracellulaire matrix met vezels zoals collageen. Spierweefsel zorgt voor beweging en kan samentrekken; skeletspierweefsel maakt beweging mogelijk, glad spierweefsel zit in organen en bloedvaten en hartspierweefsel pompt het bloed. Zenuwweefsel bestaat uit neuronen en steuncellen en is gericht op het ontvangen, verwerken en doorgeven van zenuwsignalen.

Plantenweefsels omvatten meristemweefsels, die groei mogelijk maken aan knoppen en wortelpunten; dermale weefsels zoals de epidermis beschermen tegen uitdroging en schade. Vaatweefsels vervoeren water, mineralen en organische sap: xyleem transporteert water en opgeloste stoffen van de wortels naar de rest van de plant, floëem vervoert suikers. Parenchym is het meest voorkomende plantweefsel en speelt een rol bij fotosynthese, opslag en genezing; collenchym en sclerenchym bieden vergelijkbare en mechanische ondersteuning.

Weefsels zijn van cruciaal belang voor de functionele organisatie van organismen, en veranderingen in weefselstructuur kunnen leiden tot afwijkingen of ziekten. Histologisch onderzoek bestudeert weefsels op cellulaire schaal en levert inzichten in normaliteit en ziekte.