hartspierweefsel

Hartspierweefsel, ook wel myocardiaal weefsel genoemd, vormt de spierlaag van het hart en is verantwoordelijk voor de ritmische contracties die bloed door de bloedsomloop pompen. Het bestaat uit cardiomyocyten die kort, dwarsgestreept en vertakt zijn. Via intercalated discs, die desmosomen en gap junctions bevatten, zijn de cellen sterk met elkaar verbonden en kunnen impulsen snel van cel naar cel worden doorgegeven, waardoor een functioneel syncytium ontstaat.

Het myocardium heeft een hoge mitochondriale dichtheid en is primair afhankelijk van aerobe stofwisseling. Het krijgt continu zuurstofrijk bloed via de kransslagaders en vertoont een hoge kapillarisatie om aan de energiebehoefte te voldoen.

Elektrische activiteit en contractie worden gereguleerd door een eigen geleidingssysteem, met de sinusknoop als pacemaker en de atrioventriculaire knoop als schakelcentrum. Impulsen verspreiden zich via het bundle of His en Purkinje-fibre-netwerken, waardoor de ventrikels synchronisch samentrekken. Calcium speelt een centrale rol bij excitatie-contractie koppeling.

Regeneratie van hartspierweefsel is beperkt; beschadigd weefsel wordt meestal vervangen door littekenweefsel. Klinisch zijn aandoeningen zoals myocardinfarct, hypertrofische en dilaterende cardiomyopathie en hartritmestoornissen van belang.

Ontwikkeling: hartspierweefsel ontstaat uit cardiogene mesoderm en rijpt tijdens de embryonale ontwikkeling. Het blijft zich aanpassen aan belasting door hypertrofie en remodelering.

Dit artikel biedt een beknopt overzicht van de structuur, functie en klinische relevantie van hartspierweefsel.