Longventilatie

Longventilatie is langdurige mechanische beademing bij mensen met aanhoudende ademhalingsinsufficiëntie die na een acute opname of in het kader van chronische aandoeningen niet op korte termijn of permanent kan worden afgebouwd. Het doel is ademhalingsondersteuning bieden zodat gaswisseling gewaarborgd blijft, klachten zoals kortademigheid verminderen en de kwaliteit van leven behouden of verbeteren.

Indicaties voor langdurige beademing zijn onder andere falen om af te bouwen na een acute beademing, neuromusculaire of progressieve ademhalingsziekten (zoals ALS of spierzwakte), gevorderde COPD met chronische hyperkapnie, en andere chronische respiratoire aandoeningen. Longventilatie kan invasief zijn, via een tracheostomie, of non-invasief, bijvoorbeeld met maskertechnieken. De keuze hangt af van de oorzaak, de vermoedelijke duur van de ondersteuning, en de mogelijkheden voor rehabilitatie en thuiszorg.

Zorgtrajecten bestaan meestal uit een gestructureerd traject in een ziekenhuis, revalidatiecentrum, verpleeghuis of thuiszorgomgeving. Voor volwassenen en kinderen worden passende ventilatoren en interfaces geselecteerd, vaak met een back-up stroomvoorziening en onderhouds- en opleidingsprogramma’s voor zorgverleners en familie. Het doel is vaak een balans tussen medische stabiliteit, functionele mogelijkheden en de voorkeuren van de patiënt.

Uitkomsten variëren; bij sommige patiënten kan langdurige beademing leiden tot verlengde overleving en verbetering van symptomen en slaap, bij anderen is de kwaliteit van leven beperkt of ontstaat afhankelijkheid. Veelal vereisen zorg en ondersteuning een multidisciplinair team, voortdurende follow-up en afstemming van behandeldoelen met de patiënt en betrokken familie. Daarnaast spelen risico’s zoals longontsteking, trauma aan luchtwegen, spierdeconditioning en psychosociale belasting een rol in besluitvorming en management.