beademing

Beademing, ook mechanische ventilatie genoemd, is een medische techniek waarbij zuurstof in de longen wordt gebracht en kooldioxide uit het bloed wordt verwijderd met behulp van een ventilator. Beademing kan invasief of niet invasief plaatsvinden.

Invasieve beademing gebeurt meestal via een buis in de luchtpijp, meestal door een endotracheale intubatie of een tracheostomie. Het ventilatorapparaat levert ademhalingen, regelt het ademvolume en stuurt de gaswisseling. Indicatues zijn ernstig ademnood door ziekte, bewakingsstoornissen, of perioperatieve zorg onder narcose. In de intensivecare- en operatiekameromgeving wordt invasieve beademing vaak tijdelijk toegepast terwijl de longen herstellen of totdat de patiënt zelfstandig kan ademen.

Niet-invasieve beademing (NIV) gebeurt via een masker dat om de neus en/of mond zit. Het omvat systemen zoals CPAP en BiPAP. NIV is geschikt bij bepaalde ademhalingsproblemen, zoals een exacerbatie van COPD, longoedeem door hartfalen en geselecteerde gevallen van ademhalingsfalen zonder vereiste luchtwegbeheer. NIV heeft vaak minder invasieve complicaties dan invasieve beademing, maar is niet geschikt bij onveilige luchtweg of ernstige vermindering van het bewustzijn.

Zorg en monitoring bij beademing richten zich op de ventilatorinstellingen (zoals ademfrequentie, volume, druk en zuurstofconcentratie), en op het bereiken van adequate zuurstofatie en CO2-eliminatie. Patiënten worden voortdurend gemonitord met bloedgassanalyse, saturatie en beeldvorming. Potentiële complicaties zijn onder meer longontsteking gerelateerd aan beademing, barotrauma en volutrauma, hemodynamische veranderingen en delirium.

Behandelingbeslissingen kunnen tijdelijk zijn en betreffen vaak opnames in de zorg, weaning en bespreking van doelen met patiënten en familie, inclusief palliatieve opties wanneer toepasselijk.