intubatie

Intubatie is een medische procedure waarbij een endotracheale buis via de mond of neus in de luchtpijp (trachea) wordt geplaatst. De buis zorgt voor een vrije luchtweg en maakt verlengde beademing mogelijk bij patiënten die zelf niet adequaat kunnen ademen, bij anesthesie, of bij bewustzijnsverlies.

Indicaties omvatten onvoldoende ademhaling of verstoorde ademtocht, verhoogd risico op aspiratie bij slaperig of onwel zijn, behoefte aan algemene anesthesie of diepe sedatie tijdens medische procedures, en de behoefte aan mechanische beademing op een intensivecare-afdeling.

De intubatie wordt doorgaans uitgevoerd met een mondeling (oraal) of minder vaak een neus (nasotraqueal) route. Bij de meeste procedures wordt een laryngoscoop gebruikt om de stemvorkachtige structuren van de keel zichtbaar te maken, waarna de tubus over een stylet of bougie in de trachea wordt geplaatst. Na plaatsing wordt de buis bevestigd en de positie gecontroleerd met capnografie (ademgasafname) en auscultatie van beide longen; soms wordt beeldvorming toegepast ter bevestiging.

Verificatie en onderhoud richten zich op correcte tubeplaatsing, voldoende ventilatie en stabiele cuffdruk. Complicaties kunnen bestaan uit letsel aan tanden of het strottenklepje, misplaatsing of uitwendig luchtwegletsel, aspiratie, hypoxie, pneumothorax of barotrauma.

Na intubatie is voortdurende monitoring essentieel, evenals adequate pijn- en sedatiecontrole, onderhoud van juiste beademingssettingen en planning voor eventuale verwijdering van de buis wanneer de luchtweg weer zelfstandig kan functioneren.

Opleiding en veiligheid vereisen training en gebruik van gestandaardiseerde checklists om complicaties te beperken en de kans op correcte plaatsing te vergroten.