verpleeghuis

Een verpleeghuis is een Nederlandse zorginstelling die 24 uur per dag professionele verpleging en verzorging biedt aan mensen die niet meer zelfstandig thuis kunnen wonen vanwege hoge leeftijd, ziekte of een chronische aandoening. De meeste bewoners hebben intensieve zorg nodig, zoals hulp bij wassen, voeding en medicijnen, en sommigen krijgen extra zorg voor dementie of andere cognitieve beperkingen. Verpleeghuizen richten zich op langdurige opvang en eventuele rehabilitatie, met aandacht voor medische en sociaal-emotionele behoeften.

In een verpleeghuis wonen bewoners meestal in kamers of appartementen, met gedeelde of eigen leefruimten. Naast verpleegkundige zorg bieden medewerkers persoonlijke verzorging, rehabilitatie (bijvoorbeeld fysiotherapie), activiteiten en ondersteuning bij maaltijden en huishoudelijke taken. Sommige huizen hebben gespecialiseerde afdelingen voor dementie of palliatieve zorg. Het streven is persoonsgerichte zorg, afgestemd op de wensen en mogelijkheden van elke bewoner.

Financiering en toegang verlopen anders dan thuiszorg. Verpleeghuiszorg wordt meestal bekostigd uit de Wet langdurige zorg (Wlz). Een indicatie door het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) bepaalt of iemand de 24-uurs zorg nodig heeft. Toegang gaat vaak via de huisarts of een medisch specialist, en de Wlz dekt grotendeels de zorgkosten; bewoners betalen doorgaans een inkomensafhankelijke bijdrage voor wonen en persoonlijke verzorging. Daarnaast kan zorg vanuit de basisverzekering of de Wmo voor aanvullende vormen van ondersteuning van toepassing zijn.

Kwaliteit en toezicht staan onder verantwoording van Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Het beleid en de praktijk verschuiven naar meer persoonsgerichte zorg, betere dementiezorg en streven naar kwalitatieve verbetering, met aandacht voor mogelijkheden om waar mogelijk thuisnabij te wonen of terugkeer naar de eigen woning te stimuleren.