pollenallergenen

Pollenallergenen zijn eiwitten in stuifmeel die bij bepaalde mensen een IgE-gemedieerde immuunrespons kunnen veroorzaken. Deze reactie leidt tot klachten zoals allergische rhinitis, conjunctivitis en soms astma, vooral tijdens het pollenseizoen wanneer mensen aan stuifmeel worden blootgesteld.

In gematigde klimaten komen de belangrijkste pollen van grassen, bomen en onkruid. Graspollenen (waaronder timotheegras), boompollenen (zoals berk en hazelaar) en onkruidpollenen (bijvoorbeeld mugwort) zijn de belangrijkste bronnen. De exacte timing varieert per soort en regio; bomen bloeien meestal in het voorjaar, grassen in de late lente en zomer, en onkruiden kunnen tot in de herfst pollen afgeven. Klimaat en lokale flora bepalen de intensiteit en duur van het seizoen.

Het ziektebeeld ontstaat door sensitisatie voor pollen-eiwitten. Bij herhaalde blootstelling kunnen allergische reacties initiëren via IgE-bindende mestcellen, waardoor mediatoren zoals histamine vrijkomen. Symptomen zijn niezen, loopneus, verstopte neus, jeukende ogen en soms hoesten of kortademigheid. Er kan ook kruisreactiviteit bestaan met bepaalde voedingsmiddelen, wat leidt tot orale allergie bij sommige mensen.

Diagnose en monitoring worden gesteld op basis van klinische geschiedenis, huidpriktesten of serum-specifieke IgE-testen. Pollenactiviteiten worden vaak gevolgd door lokale meteorologische of pollenmonitoringsdiensten; symptoomregistratie kan helpen bij het beheer van klachten.

Behandeling en preventie omvatten vermijden tijdens hoge pollenperiodes (sluit ramen, gebruik van filters), en medicijnen zoals antihistaminica en intranasale corticosteroïden. Levenslange opties zoals allergie-immunotherapie (subcutaan of sublinguaal) kunnen de gevoeligheid voor specifieke pollens verminderen. Klimaatverandering kan pollenproductie en de pollenseizoenen verlengen, wat het belang van tijdige diagnose en behandeling vergroot.