melkeiwitallergie

Melkeiwitallergie is een immuunreactie tegen melkproteïnen, met name caseïne en wei-eiwit. Het komt vooral voor bij zuigelingen en jonge kinderen en wordt vaak koemelkeiwitallergie (CMPI) genoemd. De reactie ontstaat door een afwijkende immunologische respons op melkbestanddelen, in tegenstelling tot lactose-intolerantie. Bij sommige kinderen verdwijnt de aandoening vanzelf na enkele jaren.

Er bestaan IgE-gemedieerde reacties, niet-IgE-gemedieerde reacties en combinaties daarvan. IgE-gedragen reacties veroorzaken meestal snelle klachten binnen minuten tot uren na blootstelling; niet-IgE-gedragen reacties kunnen later ontstaan en gepaard gaan met huidklachten, maagdarmklachten en ontstekingsverschijnselen.

Symptomen variëren per type en leeftijd. IgE-gemedieerde allergie kan huiduitslag, netelroos, eczeem, prikkelbare huid en mogelijk astma of anafylaxie veroorzaken. Niet-IgE-gedragen reacties komen vaak tot uiting als braken, diarree, buikpijn of groeiproblemen. Diagnostiek omvat de medische voorgeschiedenis, een eliminatiedieet en een gecontroleerde voedseluitdaging. Huidpriktesten en specifieke IgE-bepalingen kunnen ondersteuning bieden bij IgE-gedragen vormen. Bij twijfel kan de huisarts doorverwijzen naar een diëtist.

Behandeling bestaat uit intensieve blootstellingsvermijding van melkproteïnen. Levensmiddelenetikettering en het herkennen van verborgen melkbestanddelen is essentieel. Voor zuigelingen en jonge kinderen met CMPI kan een hydrolyseerde of aminozuur-gebaseerde formule worden voorgeschreven; oudere kinderen en volwassenen kunnen melkproducten vermijden en calcium en vitamine D-supplementen gebruiken. Regelmatige follow-up met een diëtist ondersteunt groei en voeding.

CMPI verdwijnt bij veel kinderen tijdens de vroege kindertijd. Prevalentie bij zuigelingen ligt naar schatting rond de 2-3 procent en neemt af naarmate kinderen ouder worden. Soms blijft de allergie bestaan tot in de adolescentie of volwassenheid, vooral wanneer er andere atopie aanwezig is.