Weefselletsels

Weefselletsels zijn localized schade aan weefsel die gepaard gaat met verstoring van de cellulaire structuur en de normale kiem- of genezingsprocessen. Ze kunnen de huid of slijmvliezen betreffen en zich uitstrekken tot in het onderhuidse weefsel of daar soms dieper. Voorbeelden van letsels zijn contusies, schaafwonden, zweren en necrose. Lesies verschillen in diepte, oorzaak en beloop, en kunnen in ernst variëren van milde irritatie tot ernstig weefselschade.

Oorzaken en factoren die weefselletsels kunnen veroorzaken, zijn onder meer fysieke trauma’s (klap-, steek- of scheurwonden), warmte- of chemische schade, ischemie door een verminderde doorbloeding, infectie, inflammatoire ziekten, en druk of wrijving (zoals drukzweren). Ook bestraling, toxische stoffen en blootstelling aan extreme temperaturen kunnen tot letsels leiden.

Pathofysiologie en genezing: bij letsels treden celschade en een lokale ontstekingsreactie op. Een ontoereikende doorbloeding, infectie of voortdurende mechanische stress kan de genezing belemmeren en leiden tot chronische wonden. Genezing verloopt via de fasen van hemostase, ontsteking, proliferatie en remodelering; bij chronische letsels kan dit proces vastlopen.

Diagnose en verloop: de diagnose is meestal klinisch gericht op de locatie, diepte en wondkwaliteit. Bij diepe wonden kunnen beeldvorming, microbiologisch onderzoek of weefselbioptie nodig zijn om onderliggende aandoeningen of maligniteit uit te sluiten.

Behandeling en preventie: behandeling varieert naar aard en oorzaak van het letsel en omvat wondreiniging en debredement, wondverzorging met geschikte verbanden, en infectiepreventie. Onderliggende oorzaken (zoals diabetes of vaatziekten) dienen adequaat te worden behandeld. In sommige gevallen zijn gevorderde therapieën of chirurgische ingrepen nodig. Preventie richt zich op drukontlasting, hygiëne, voeding en het voorkomen van herhaald trauma. Prognose hangt af van de oorzaak, lokalisatie en samenhangende aandoeningen.