IMtoediening

IMtoediening, of intramusculaire toediening, is het toedienen van medicatie rechtstreeks in een spier. Door de ruime doorbloeding van spierweefsel wordt de stof relatief snel in het bloed opgenomen, wat een snellere werking kan geven dan bij sommige andere toedieningswijzen, maar doorgaans trager dan via een infuus of intraveneuze injectie. IM-toediening wordt gebruikt voor medicijnen zoals vaccins, bepaalde antibiotica, hormonen en sommige anesthetica of pijnstillers.

Veelgebruikte injectieplaatsen zijn de deltoïde spier in de schouder, de laterale zijde van de dij (vastus lateralis) en de bilspier (gluteus medius, vaak via de ventrogluteale regio). De dorsogluteale toegang wordt steeds minder toegepast vanwege het risico op beschadiging van zenuwen of bloedvaten. De keuze van locatie hangt af van het volume van de injectie en de leeftijd van de patiënt.

Volumes en naaldkeuze variëren per medicijn en spier. In de deltaspier ligt het injectievolume doorgaans tussen 0,5 en 1 mL (soms tot 2 mL), terwijl grotere volumes mogelijk zijn in grotere spieren tot ongeveer 3 mL of meer. Naaldlengte ligt meestal tussen 25 en 38 millimeter, en naalddikte tussen ongeveer 22 en 25 gauge. De injectie wordt meestal loodrecht op de spier uitgevoerd (90 graden), met aanpassing voor dunne of zwaarlijvige patiënten. Bij sommige medicijnen wordt gekozen voor een zogeheten Z-tract-techniek om lekkage te verminderen.

Voordelen van IM-toediening zijn onder andere snelle absorptie in vergelijking met orale toediening en een relatief betrouwbare medicijnafgifte. Mogelijke bijwerkingen zijn lokale pijn, roodheid en verhoogde druk op de injectieplaats; ernstigere complicaties zoals zenuwbeschadiging, hematomen of ontsteking zijn zeldzaam maar mogelijk. Contra-indicaties omvatten allergie voor het medicijn, aanwezigheid van een infectie op de injectieplaats of aandoeningen die het toedienen in een specifieke spier onveilig maken.