medicijn

Een medicijn is een stof of combinatie van stoffen die bedoeld is om ziekten te voorkomen, te diagnosticeren, te behandelen of symptomen te verlichten, en soms om fysiologische functies te herstellen of te beïnvloeden. In de Nederlandse taal wordt vaak gesproken van geneesmiddel. Geneesmiddelen worden doorgaans zorgvuldig ontwikkeld en moeten aantoonbaar veilig en effectief zijn voordat ze op de markt komen. Ze kunnen chemisch, biologisch of van natuurlijke oorsprong zijn en in verschillende vormen worden geproduceerd.

Medicijnen worden op verschillende manieren toegediend, zoals orale tabletten of capsules, suspensies en vloeibare toedieningen, injecties, crèmes, zalven, oog- of neussprays en inhalatoren. De keuze van toedieningsvorm hangt af van de aandoening, de gewenste werking en de veiligheid voor de patiënt.

De ontwikkeling van medicijnen verloopt via onderzoeksfasen, preklinische- en klinische proeven en evaluatie door regelgevende autoriteiten. In de Europese Unie is een marketingautoriteit verantwoordelijk voor de toelating, op basis van adviezen van het European Medicines Agency en nationale agentschappen. In Nederland valt deze taak onder nationale en Europese regelgeving, met continue monitoring na toelating via farmacovigilantie.

Medicijnen kunnen op recept verkrijgbaar zijn of vrij in de apotheek of drogisterij, afhankelijk van de risicobeoordeling. Patiënteninformatie en een bijsluiter geven instructies over gebruik, dosis, bijwerkingen en interacties met andere geneesmiddelen of voeding. Belangrijke risico’s zijn bijwerkingen, verkeerde dosering, interacties, vervalsingen en misbruik. Correct gebruik en opslag dragen bij aan veiligheid en effectiviteit.