regelgeving

Regelgeving is een verzamelterm voor alle regels die een overheid of andere bevoegde instantie stelt om het gedrag van burgers en organisaties te sturen. Regelgeving heeft als doel orde, veiligheid, eerlijke concurrentie en bescherming van publiek belang te waarborgen. Het bestaat uit wetten, algemene regels, verordeningen en andere bindende normen.

Regelgeving kan op verschillende niveaus bestaan: nationale regels in wetten en besluiten; Europese regelgeving die direct of via richtlijnen invloed heeft; lokale regelgeving zoals gemeentelijke verordeningen. Ook non-binding normen en aanbevelingen bestaan, maar ze zijn niet afdwingbaar.

Ontwikkeling en proces: beleid wordt vaak gestart vanuit maatschappelijke of economische doelstellingen, gevolgd door wetsvoorstellen, consultatie en impact assessment. Na goedkeuring door het bevoegde orgaan wordt de regelgeving gepubliceerd en treedt deze in werking op een vastgestelde datum.

Handhaving en toezicht: toezichthouders en justitie zetten regels om in dwingend gedrag, met inspecties, boetes en sancties. Het recht spreekt over de uitleg van regels via jurisprudentie en administratieve procedures.

Betrokken partijen en effecten: burgers, bedrijven, non-profitorganisaties en wetgevers vormen het regelgevingsproces. Regelgeving kan inkomsten en kosten beïnvloeden, innovatie en economische ontwikkelingen richting geven en rechtsgelijkheid bevorderen, maar ook administratieve lasten met zich meebrengen.

Voorbeelden: arbeidswetgeving, milieuregelgeving, consumentenbescherming en privacywetgeving zoals de AVG. Regelgeving is daarmee een centraal instrument voor bestuur en rechtsorde in een moderne samenleving.