regelgevingsproces

Het regelgevingsproces is het geheel van stappen waardoor overheden wet- en regelgeving totstandbrengen en uitvoeren. In Nederland bestrijkt dit zowel nationale wetten en ministeriële regelingen als Europese vereisten die nationale regels raken. Het proces is gericht op zorgvuldigheid, transparantie en de afweging van belangen van burgers en bedrijven.

Het proces begint doorgaans met een probleemdefinitie en beleidsdoelstellingen. Beleidsopties worden onderzocht en onderbouwd met maatschappelijke en economische overwegingen, waaronder soms een effect- of kosten-batenanalyse. Belanghebbenden, sectoren en het publiek worden geraadpleegd via hoorzittingen, consultaties en openbare inzendingen om draagvlak en uitvoerbaarheid te toetsen.

Bij de feitelijke uitwerking ontstaat een ontwerptekst. De Raad van State kan gevraagd worden om juridisch-technische adviezen. Het ontwerp gaat daarna naar de Tweede Kamer (soms ook naar de Eerste Kamer) voor debat en mogelijk amendementen. Na goedkeuring door het parlement wordt de regelgeving vastgesteld en bekendgemaakt, waarna deze in werking treedt.

Uitvoering vindt via de juiste rechtsfiguur plaats: wetgeving (wetten), Algemene Maatregelen van Bestuur of ministeriële regelingen. Publicatie gebeurt via officiële kanalen en maakt de regels rechtsgeldig. Europese regels moeten meestal eerst in nationaal recht zijn omgezet.

Tot slot volgt evaluatie en toezicht. Regelgeving wordt beoordeeld op effectiviteit, kosten en ongewenste neveneffecten. Indien nodig kan regelgeving worden aangepast of ingetrokken, vaak via een nieuw regelgevingsproject of revisie.