injectie

Een injectie is het toedienen van een vloeistof in het lichaam met een naald en spuit, of via andere apparaten die de huid doorboren, zoals jetinjectoren. In de medische praktijk worden injecties gebruikt om geneesmiddelen, vaccins, anesthetica toe te dienen, of om monsters te nemen voor diagnostiek.

Injecties kunnen op verschillende manieren worden toegediend, zoals intraveneus (in een ader), intramusculair (in een spier), subcutaan (onder de huid) en intradermaal (in de huidlaag). Sommige injecties worden in de wervelkolom toegediend (intrathecaal) of in de epidurale ruimte. De keuze hangt af van de stof, het gewenste snelheidsprofiel en de gezondheid van de patiënt. Veelvoorkomende plekken zijn de deltoïde spier in de bovenarm bij intramusculaire injecties, buik of dij voor subcutaan en toegangsaderen voor intraveneus.

Apparatuur en techniek: Een steriele spuit en naald of een gespecialiseerd apparaat wordt gebruikt. De afmetingen variëren; er wordt zorgvuldig aseptisch gewerkt en naalden worden veilig weggegooid.

Toepassingen: vaccins, antibiotica, hormonen, pijnstillers en diagnostische middelen zoals contrastmiddelen.

Veiligheid en risico's: Mogelijke bijwerkingen bestaan uit pijn, roodheid, zwelling, infectie, bloedingen, zenuwbeschadiging of weefselschade, en zeldzame allergische reacties. Onjuiste techniek of toedieningsroute kan complicaties veroorzaken; injecties worden doorgaans uitgevoerd door getraind personeel onder passende omstandigheden. Naleving van hygiëne, vaccinatie en veilige omgang met naalden is belangrijk.

Geschiedenis: De hypodermische spuit en naald werden in de jaren 1850 ontwikkeld door Charles Gabriel Pravaz en Alexander Wood, wat moderne injectiegeneeskunde mogelijk maakte.