intramusculair

Intramusculair (IM) is een wijze van medicatietoediening waarbij een stof rechtstreeks in skeletspierweefsel wordt geïnjecteerd. Door het spierweefsel wordt de stof via de lokale bloedvaten sneller opgenomen dan bij subcutane toediening, waardoor een relatief snelle werking kan ontstaan en grotere volumes mogelijk zijn. IM-toediening wordt toegepast voor geneesmiddelen en vaccins die een snelle of gewenste systemische opname vereisen.

Toepassingen en voorbeelden van IM-toediening omvatten vaccinaties (zoals de griepprik), antibiotica, pijnstillers en sommige hormoontherapieën. De keuze voor IM kan afhangen van het medicijn, de gewenste absorptiesnelheid en de hoeveelheid die moet worden toegediend. De stof moet geschikt zijn voor spierweefsel en stabiel blijven in dit weefsel.

Toedieningsplaatsen en techniek: veelgebruikte locaties zijn de deltoïde spier in de bovenarm, de gluteus medius in de bil en de spieren aan de buitenkant van het dijbeen (vastus lateralis, vooral bij kinderen). Vanwege dicht bij zenuwen en bloedvaten wordt de dorsogluteale site minder aanbevolen; de ventrogluteale techniek vereist zorgvuldige uitvoering. Een IM-injectie wordt meestal onder een hoek van circa 90 graden ingebracht. Het gebruikte naaldlengte en het volume per injectie hangen af van leeftijd, lichaamsbouw en het betreffende medicijn (volumes variëren doorgaans van 1 tot 5 milliliter).

Veiligheid en overwegingen: mogelijke bijwerkingen zijn pijn, roodheid of zwelling op de injectieplaats en zelden zenuwletsels of weefselbeschadiging. Contra-indicaties zijn lokale infectie op de injectieplaats, ernstige coagulopathie of een bekende allergie voor het medicijn. Bij twijfel dient een zorgverlener geraadpleegd te worden.