Bloedplaatjesaantal

Bloedplaatjesaantal, ook wel thrombocytenteller genoemd, is de hoeveelheid bloedplaatjes (trombocyten) in een volume bloed. Het wordt meestal uitgedrukt als x10^9/L, of per microliter. Bloedplaatjes spelen een sleutelrol in de hemostase: bij schade aan een bloedvat hechten ze aan de vaatwand, worden ze geactiveerd en vormen zij een eerste plaatjesplug die samen met stollingsfactoren de bloeding stopt.

Een normaal bloedplaatjesaantal ligt doorgaans tussen 150 en 450 x10^9/L. Waarden buiten deze grenzen kunnen wijzen op een aandoening. Laag aantal (trombocytopenie) verhoogt het risico op spontane of op eenvoudige verwondingen optredende bloedingen, vooral in slijmvliezen en huid; hoog aantal (trombocytose) kan geassocieerd zijn met trombose of met onderliggende ontstekings- of myeloproliferatieve aandoeningen.

Oorzaken zijn onder meer verminderde productie in het beenmerg (bijv. aplastische anemie, leukemie, chemotherapie); verhoogde afbraak (immune thrombocytopenie, andere auto-immuun aandoeningen); splenomegalie (vergroting van de milt); verdunning bij massale transfusies; zeldzame genetische aandoeningen. Pseudo-thrombocytopenie kan ontstaan door trombocytenklontervorming in EDTA-bloedmonsters, waardoor het werkelijke aantal niet correct wordt gemeten.

Metingen gebeuren meestal via een volledig bloedbeeld (CBC) met een automatische hematologie-analyzer. Bij afwijkende waarden kan een bloeduitstrijkje worden beoordeeld om clumping uit te sluiten en om andere oorzaken te herkennen. De interpretatie en eventuele behandeling hangen af van de onderliggende oorzaak en klinische context.