Antiwitwasregelgeving

Antiwitwasregelgeving omvat de wetten, regels en toezichtmechanismen die landen inzetten om witwassen van geld en de financiering van terrorisme tegen te gaan. De regelgeving berust op internationale normen, zoals die van de FATF, en op Europese richtlijnen die in nationale wetgeving zijn geïmplementeerd. Doel is om illegale fondsen te detecteren die via legale kanalen worden gewassen en te voorkomen dat misdaadfinanciering wordt gefaciliteerd.

De kernverplichtingen richten zich op financiële instellingen en aanverwante dienstverleners: klantonderzoek (KYC), risicogebonden due diligence, monitoring van transacties en het melden van vermoedelijke verdachte transacties bij een financiële inlichtingen-eenheid (FIU). Administratieve vereisten omvatten het bewaren van records en het expliciet vastleggen van de herkomst van fondsen en de begunstigde eigenaar. Bij hogere risico’s kan enhanced due diligence vereist zijn.

In de Europese Unie is AML-regelgeving opgebouwd uit richtlijnen die in nationale wetten zijn vertaald. Een belangrijk voorbeeld in veel landen is de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) in Nederland. De FIU verzamelt en analyseert meldingen van ongebruikelijke transacties en geeft signalen door aan opsporings- en toezichthoudende instanties. Toezicht op naleving ligt meestal bij toezichthouders zoals De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM).

De reikwijdte bestrijkt onder meer banken, verzekeraars, notarissen, makelaars en trustdienstverleners. Voor deze partijen bestaan verplichtingen zoals het instellen van een compliancefunctie, het uitvoeren van risicobeoordelingen en periodieke training. Naleving kan boetes en andere sancties opleveren bij tekortkomingen, daarnaast kan strafrechtelijke vervolging volgen bij ernstige overtredingen.