vervolging

Vervolging is een Nederlands woord met twee hoofdbetekenissen. In het strafrecht verwijst het naar de fase waarin een opsporingsonderzoek leidt tot een strafrechtelijke vervolging door het Openbaar Ministerie. In een historisch of mensenrechtenkader wordt met vervolging vaak verwezen naar het systematisch vervolgen en onderdrukken van een persoon of groep, bijvoorbeeld op grond van ras, religie of overtuiging.

In de juridische betekenis wordt vervolging ingezet nadat het Openbaar Ministerie besluit om een strafbaar feit te vervolgen. Het besluit volgt op een eerder onderzoek door politie en justitie, en kan leiden tot dagvaarding en behandeling van de zaak bij de rechtbank. Een vervolging kan eindigen in een veroordeling, een vrijspraak of seponering (het stoppen van de strafzaak).

Vervolging als mensenrechtencontext verwijst naar de systematische onderdrukking van een groep of individu, vaak als onderdeel van een grootschalige aanval. Daders kunnen strafrechtelijk worden aangepakt voor misdrijven zoals vervolging, moord, marteling of deportatie. In internationaal recht kan vervolging als misdrijf tegen de menselijkheid worden aangemerkt wanneer zij deel uitmaakt van een breed of systematisch patroon.

Samengevat onderscheidt de term zich door context: juridisch verwijst vervolging naar de strafrechtelijke procedure tegen een verdachte; in historische en mensenrechtencontext verwijst het naar de onrechtmatige en vaak systematische onderdrukking van een groep of individu.