AMLregelgeving

AMLregelgeving verwijst naar het geheel van wetten, regels en aanwijzingen die gericht zijn op het voorkomen van witwassen van geld en de financiering van terrorisme. De regelgeving is van toepassing op financiële instellingen en op andere beroepsgroepen die een verhoogd risico vormen, zoals advocaten, notarissen, accountants en handelaren in waardevolle goederen. In de Europese Unie wordt AML-beleid vastgesteld door EU-richtlijnen en daarna omgezet in nationale wetgeving; de richtlijnen 4e, 5e en 6e AML-richtlijn vormen de kern van de moderne aanpak en worden aangevuld met globale normen zoals die van de FATF.

Een belangrijk onderdeel is klantonderzoek, vaak aangeduid als Know Your Customer (KYC). Dit omvat het identiteits-, adres- en bron van inkomstenonderzoek, het vaststellen van de uiteindelijke belanghebbende (UBO) en het beoordelen van het risico per klant. Bij hogere risico’s geldt enhanced due diligence (EDD), bijvoorbeeld bij Politiek Bekende Personen (PEP) of transacties uit risicogebieden. Verder worden cliënten regelmatig gemonitord en transacties geanalyseerd op ongebruikelijke patronen.

Verplichtingen omvatten onder meer het opzetten van risicogebaseerde controles, het bewaren van dossiers en het tijdig melden van vermoedelijke witwas- of terrorismefinancieringactiviteiten aan een financieel informatief eenheid (FIU). Niet-naleving kan leiden tot sancties, boetes en reputatieschade.

Internationaal kader sluit aan bij de FATF-aanbevelingen; in veel lidstaten wordt de AMLregelgeving vertaald naar nationale wetgeving zoals de Wwft in Nederland. Doel is transparantie, integriteit en het voorkomen van misbruik van het financiële systeem.