weefstabiliteit
Weefstabiliteit is een begrip uit de biomedische wetenschappen dat verwijst naar het vermogen van biologisch weefsel om zijn structuur en functie te behouden onder fysiologische belasting en gedurende processen zoals genezing, remodellering en ziekte. Het omvat zowel statische sterkte als tijdafhankelijke stabiliteit, oftewel viscoelasticiteit, en de weerstand tegen falen of beschadiging.
Belangrijke determinanten zijn de samenstelling en organisatie van de extracellulaire matrix (ECM), met name collageen en
Het mechanisch gedrag van weefsel is vaak viscoelastisch: onder belasting vertoont het zowel elastische als tijdsafhankelijke
Toepassingen en meetmethoden: weefstabiliteit wordt beoordeeld met mechanische tests zoals trek-, druk- of schuiftesten, indentation en
Praktische relevantie: weefstabiliteit is cruciaal bij wondgenezing en littekenvorming, de integratie van implantaten en bij weefselengineering.