elastografie

Elastografie is een medische beeldvormingstechniek die de stijfheid of elasticiteit van weefsels in kaart brengt. Door een mechanische stimulus toe te passen en de respons van het weefsel te meten, genereert elastografie kleur- of grijswaardenkaarten die de verplaatsing of de snelheid van trillingen weergeven. De verkregen meetwaarden kunnen kwantitatieve of semi-kwantitatieve stijfheidskaarten opleveren, uitgedrukt in kilopascal (kPa) of als relatieve cijfers.

Er bestaan diverse modaliteiten. Bij ultrasound elastografie zijn er strain elastografie en shear wave elastografie; ze kunnen worden opgewekt door externe compressie of door gerichte ultrasoundpulsen. Transient elastography (bijvoorbeeld FibroScan) gebruikt een korte mechanische impulsopeis en meet de propagatie van trillingen. Magnetic resonance elastography (MRE) combineert trillingen met MR-imaging en levert stijfheidskaarten op over verschillende organen.

Toepassingen variëren van leverfibrose en leversteatose tot karakterisering van borstlesies, en ook het pancreas, de prostaat, de schildklier en andere weefsels. Elastografie kan helpen bij de beoordeling van tumoren en inflammatoire processen en kan worden geïntegreerd met conventionele beeldvorming om klinische beslissingen te ondersteunen.

Voordelen van elastografie zijn onder meer dat het non-invasief is, snel uitvoerbaar en herhaalbaar, met mogelijkheden voor kwantitatieve of semi-kwantitatieve metingen. Houdingen en beperkingen omvatten variaties tussen systemen, afhankelijkheid van operator bij strain elastografie, beperkte penetratie bij obesitas of gasvorming, en het ontbreken van universele drempelwaarden; standaardisatie en lokale referentiewaarden zijn nog in ontwikkeling.