grijswaardenkaarten

Grijswaardenkaarten zijn referentieobjecten met een bekende, uniforme reflectantie die gebruikt worden bij fotografie, videografie en beeldbewerking om belichting, witbalans en kleurgetrouwheid te kalibreren. De bekendste variant heeft ongeveer 18% reflectie, wat traditioneel wordt gezien als een middeltoon in scènes. Naast 18% bestaan er kaarten met 12% reflectie en kaarten die meerdere grijstinten bevatten om tonaliteit nauwkeuriger te kunnen beoordelen.

Toepassingen omvatten meting van belichting, bepalen van de witbalans en ondersteuning bij kleurbeheer in postproductie. In professioneel werk dienen grijswaardenkaarten ook als referentie bij calibratie van scanners en bij het opbouwen van karakteristieke lut’s of ICC-profielen voor consistente beeldweergave.

Gebruiksaanwijzing is relatief eenvoudig: plaats de kaart in dezelfde lichtomgeving als het onderwerp en zorg voor een matte, niet-reflecterende afwerking van het oppervlak. Maak een foto van de kaart onder dezelfde belichting waarin later de opname plaatsvindt, en gebruik dit beeld voor handmatige belichtingsinstelling of spotmeting om een juiste middenwaarde te verkrijgen. Voor witbalans fungeert de kaart als neutral grey of als referentie wanneer software een witbalans kan aflezen.

Voordelen zijn onder meer meer consistentie tussen opnames en apparaten, verbeterde reproduceerbaarheid van tonaliteit en betere kleurmanagement. Beperkingen bestaan onder andere uit de veronderstelling van neutrale reflectie; bij sterke kleureffecten of extreem contrastrijke scènes kan de kaart niet alle tonen dekken. Onderhoud vereist een schone, droge kaart en opslag uit direct zonlicht om verkleuring te voorkomen. Zie ook witbalans, belichting, histogram en kleurbeheer.