oppervlak

Oppervlak is het uiterste omhullende deel van een voorwerp of de grens tussen twee ruimten. In het dagelijks taalgebruik verwijst het naar wat je ziet of aanraakt aan de buitenkant van zaken. In vakgebieden krijgt het begrip een specifieker betekenis: het betreft de structuur die de buitenzijde vormt, mogelijk plat of gebogen en zonder de inhoud zelf noodzakelijk te omvatten.

In de wiskunde (meetkunde) is een oppervlak een tweedimensionale verzameling punten die lokaal op een plat vlak lijkt. Voorbeelden zijn het vlak, de bol en de cilinder. Een oppervlak kan plat zijn of gebogen en vormt vaak de grens van een driedimensionale figuur of ruimte.

Oppervlakte, de maat voor een oppervlak, wordt uitgedrukt in vierkante eenheden zoals vierkante meter. De oppervlakte van een polyhedron is de som van de gebieden van zijn vlakke gezichten; voor gladde oppervlakken wordt de oppervlakte berekend via integratie of via parametrisatie van het oppervlak. Bij complexe vormen kan numerieke methode of grafische modellering nodig zijn.

Oppervlakken hebben ook fysieke eigenschappen die van belang zijn in de natuurkunde en chemie: oppervlaktespanning en oppervlakenergie bij interfaces, natting en contacthoek, en ruweheid of textuur die invloed heeft op wrijving, coating en katalyse. In technologie en materialenkunde spelen oppervlakken een cruciale rol bij processen zoals schilderen, corrosie en de werking van katalysatoren.