gezichten

Gezicht is een Nederlands zelfstandig naamwoord met de basisbetekenis “het gezicht van een persoon”. Het meervoud gezichten verwijst dan ook naar meerdere gezichten. De term kan verder figuurlijk worden gebruikt voor “uiterlijke verschijning” of “aanblik”, en in architectuur voor de gevels of gezichten van gebouwen.

De etymologie van gezicht ligt in het samengestelde ge- en zicht, waarmee in het Nederlands vaak abstracte of collectieve betekenissen worden gevormd. Zicht verwijst naar wat men ziet of kan zien, en het voorvoegsel ge- geeft vaak een verdichtende of generieke lading aan een woord.

In dagelijkse taal verwijst gezichten naar de gezichten van mensen: wat men ziet als men iemand aankijkt, inclusief expressie en herkenning. In de beeldende kunsten en fotografie worden gezichten gepresenteerd in portretten of close-ups. Figurenlijk kan men spreken van “de gezichten van een gebeurtenis” of “de verschillende gezichten van een onderwerp”, waarmee verschillende perspectieven, aspecten of fases worden bedoeld.

In architectuur en stedenbouw wordt gezichten gebruikt om de verschillende zijden of gevels van een gebouw aan te duiden; elk gezicht kan verschillend zijn in materiaal, vorm of oriëntatie. De uitdrukking “gezicht op” wordt ook wel gebruikt om een uitzicht of perspectief op iets aan te geven.

Gezicht is verwant aan andere termen zoals gezicht, gezichtsuitdrukking en gevel, die elk in uiteenlopende contexten worden toegepast om menselijk uiterlijk, expressie of bouwkundige façades te beschrijven.