textuur

Textuur is het kenmerk van een oppervlak of substantie dat de waarneming van hoe het aanvoelt of eruitziet bepaalt. Het omvat zowel tactiele eigenschappen zoals ruwheid, zachtheid, korreligheid en gladheid als visuele eigenschappen zoals patroon, glans en variatie. Tekstur kan natuurlijk ontstaan, bijvoorbeeld in hout, steen en huid, maar ook kunstmatig zijn, door materialen, afwerking en ontwerp.

Er bestaan twee hoofdtypen textuur. Tastbare textuur is wat men daadwerkelijk voelt bij aanraking, terwijl visuele textuur vooral via zicht wordt ervaren en de illusie van oppervlaktestructuur kan oproepen. In ontwerp en fotografie spelen beide typen een rol bij de perceptie en de esthetiek van een beeld of object.

Toepassingen komen voor in diverse velden. In textiel en bouwmaterialen bepalen vezels, garen, weef- of breipatronen en afwerkingen de tactile en visuele textuur. In kunst en grafische vormgeving wordt textuur gebruikt om realisme, diepte of karakter toe te voegen; digitale texturen worden vaak via texture maps of procedurale methoden toegepast op 3D-modellen. In beeldanalyse en computer vision wordt textuur bestudeerd met statistische, CGI- en spectrale methoden om patronen en repetitie te herkennen of te sintetiseren.

In de praktijk beïnvloedt textuur zowel functionele als esthetische perceptie: het kan grip en duurzaamheid aanduiden, en tegelijk de sfeer en manipulatie van oppervlaktes versterken. Ook in gastronomie wordt gesproken van mondgevoel, een vorm van textuur die de eetervaring beïnvloedt.