elasticiteit

Elasticiteit is een begrip dat in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om de mate van reactie op veranderingen te beschrijven. In de natuurkunde en materiaalkunde verwijst elasticiteit naar het vermogen van een materiaal om vervorming te ondergaan en vervolgens terug te keren naar de oorspronkelijke vorm. Bij kleine belastingen blijft de vervorming evenredig met de belasting (Hooke’s law). De weerstand tegen vervorming wordt uitgedrukt in elasticiteitsmodulieren zoals Young’s modulus (E), de schuifmodulus (G) en de volumemodulus (K). Een materiaal blijft elastisch tot een elastische limiet; voorbij die grens treedt plasticiteit op en blijft een deel van de vervorming achter. Bij een ideaal elastisch voorwerp wordt energie opgeslagen tijdens belasting en weer vrijgegeven bij ontlasting.

In de economie beschrijft elasticiteit de beweeglijkheid van een variabele ten opzichte van een andere variabele, bijvoorbeeld de vraag of het aanbod. De bekendste maat is de prijselasticiteit van de vraag (PED): e = (%ΔQ)/(%ΔP). Een absolute waarde groter dan 1 wijst op elastische vraag, minder dan 1 op inelastische vraag, en precies 1 op unitair elastische verandering. Andere typen zijn de inkomenselasticiteit van de vraag en kruislingse elasticiteit van vraag. Elasticiteiten kunnen worden gemeten op een punt (punt-elasticiteit) of over een interval (arc-elasticiteit).

Factoren die elasticiteit beïnvloeden zijn onder meer beschikbaarheid van substituten, de aard van het product (noodzaak versus luxe), het aandeel van het inkomen en de tijdhorizon. Elasticiteit heeft directe toepassing in prijsbeleid, belastingen en marktvoorspellingen, omdat zij aangeeft hoe sterk vraag of aanbod reageert op beleidswijzigingen.