uitvinding

Een uitvinding is een nieuw fenomeen, product, proces of methode die door mensen is bedacht en in de praktijk bruikbaar blijkt te zijn. Uitvindingen ontstaan vaak uit het combineren van bestaande kennis, creatief denken en experimenteren. Het begrip onderscheidt zich van een ontdekking, waarbij men iets vindt dat al bestond in de natuur of in de wereld, terwijl een uitvinding door menselijk denkwerk tot stand komt.

Een uitvinding kan zowel een fysiek object zijn als een procedure, methode of software. Voorbeelden van bekende uitvindingen zijn het wiel, de boekdrukkunst, de telefoon, de gloeilamp, de computer en de microchip. Moderne uitvindingen omvatten ook toepassingen zoals genetische sequencing en bredere digitale netwerken. Sommige uitvindingen ontstaan in een bedrijf of universiteit, andere in individuele inspanning of via samenwerking.

Het proces van uitvinden is doorgaans iteratief. Het begint met een idee of probleem, gevolgd door ontwerp en prototyping, testen en evaluatie. Op basis van feedback worden aanpassingen gedaan en wordt de oplossing verder ontwikkeld en vaak opgeschaald voor productie en verspreiding. Omgevingsfactoren zoals marktvraag, beschikbaarheid van materiaal en regelgeving spelen hierbij een belangrijke rol, net als financiers en intellectueel eigendom.

Uitvindingen hebben vaak verstrekkende maatschappelijke gevolgen. Ze kunnen nieuwe industrieën creëren, banen veranderen en dagelijkse routines transformeren. Tegelijk brengen ze vragen met zich mee over veiligheid, ethiek en eigendomsrechten. Patenten en andere vormen van bescherming kunnen innovatie stimuleren maar ook belemmeren, afhankelijk van hoe ze worden toegepast.