industrieën

Industrieën verwijzen naar de georganiseerde economische activiteiten die gericht zijn op de productie van goederen en/of diensten. In de economie worden zij vaak onderscheiden van de landbouw en de dienstensector, en binnen de productie worden uiteenlopende takken onderscheiden, zoals de auto-industrie, chemische industrie, voedingsmiddelenindustrie, textielindustrie, elektronica en bouwindustrie. In bredere zin vormen industrieën samen met andere sectoren de structuur van welvaart en werkgelegenheid.

Traditioneel wordt gesproken over drie hoofdsectoren: de primaire sector (bron en winning), de secundaire sector (verwerking en fabricage) en de tertiaire sector (dienstverlening). De industrie valt vooral in de secundaire sector, maar moderne economieën kennen ook high-tech industrieën en kennisintensieve productie die nauw verweven zijn met onderzoek en ontwikkeling en met dienstverleningen zoals logistiek en onderhoud.

Belangrijk voor een economie zijn de investeringen, technologische vernieuwing en de globalisering van waardeketens. Industrieën kenmerken zich door kapitaalintensiteit, automatisering, schaalvergroting en global productie- en leveringsketens. Innovatie en R&D zijn cruciaal, evenals duurzaamheid en circulariteit in de productieprocessen.

Voorbeelden van belangrijke industrieën zijn de auto-industrie, chemische industrie, farmaceutische industrie, voedingsmiddelenindustrie, elektronica, textiel en de staal- en energiesector. Regionale clustering en overheidsbeleid kunnen de structuur van industrieën sturen en bijdragen aan economische weerbaarheid.