vindt

Vindt is de derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van het Nederlandse werkwoord vinden. Het werkwoord vinden heeft twee hoofdbetekenissen: letterlijk “ontdekken, lokaliseren” en figuurlijk “vinden” in de zin van “menen, vinden van opvatting”. In de dagelijkse taal ligt de nadruk meestal op de meningen en evaluaties: bijvoorbeeld “Dat vindt hij leuk” of “Wat vind jij daarvan?” Het kan ook gebruikt worden voor verzoeken of vragen over iemands oordeel, zoals in “Wat vind je van dit voorstel?”

Conjugatie en vormen. In de tegenwoordige tijd ziet de conjugatie er als volgt uit: ik vind, jij vindt, hij vindt, wij vinden, jullie vinden, zij vinden. De verleden tijd wordt gevormd als: ik vond, jij vond, hij vond; wij vonden, jullie vonden, zij vonden. Het voltooid deelwoord is gevonden, en de voltooide tijd gebruik je met het hulpwerkwoord hebben, bijvoorbeeld: “Ik heb het gevonden.”

Etymologie en verwantschappen. Vinden stamt uit West-Germaanse wortels en is verwant aan het Duitse finden en het Engelse find. Het woord verschijnt in oudere Nederlandse teksten als vinden / vinde(n) en heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld tot het huidige vinden in de moderne standaardtaal.

Gebruikssituaties. Naast het feitelijk “vinden” kan vindt ook een subjectieve beoordeling uitdrukken, vaak met de structuur vinden dat + bijzin: “Zij vindt dat het een goed idee is.” Het werkwoord komt ook voor in vaste uitdrukkingen zoals “er vindt plaats” (een gebeurtenis vindt plaats). Synoniemen zijn onder meer denken en menen, maar vinden legt vaak meer nadruk op een oordeel of conclusie.