telefoon

De telefoon is een apparaat en een systeem voor communicatie op afstand, waarbij spraak en tegenwoordig ook data overdragen plaatsvinden. Het maakte het mogelijk om op grote afstand te spreken en te luisteren, en later via digitale netwerken ook te internetten. Moderne telefoons combineren spraak met data en dienen vaak als multifunctionele computers.

Etymologie: De term 'telefoon' komt van het Griekse 'tele' (ver) en 'phone' (geluid). In het Nederlands verwijst de naam zowel naar het toestel als naar het communicatiesysteem dat spraak over lange afstanden mogelijk maakt.

Geschiedenis: De eerste werkende telefoon werd in 1876 door Alexander Graham Bell gepatenteerd. Voor en tijdens die periode waren er ook andere bijdragen en experimenten met spraakkerugatie en signaaloverdracht, onder meer door Antonio Meucci en overige uitvinders. De technologie ontwikkelde zich vervolgens van eenvoudige elektrische verbindingen naar complexe netwerken die wereldwijd spraak- en dataverkeer mogelijk maken.

Technologie: Oorspronkelijk gebruikte de telefoon een analoog netwerk met koperen draden (het zogenaamde PSTN). Met de tijd ontstonden digitale netwerken en mobiele systemen (2G, 3G, 4G, 5G) en Voice over IP (VoIP). Moderne telefoons integreren spraak, berichten en internettoegang, vaak via wifi en mobiele netwerken, waardoor multifunctionele communicatie mogelijk is.

Typen en toepassingen: Er zijn vaste telefoons (landlijnen), mobiele telefoons en satelliettelefoons; smartphones bieden daarnaast camera’s, apps en uitgebreide internettoegang. Veelgebruikte diensten zijn spraakoproepen, sms en datacommunicatie via mobiele netwerken of wifi.

Impact: De telefoon heeft een grote invloed gehad op economie, cultuur en sociale interactie, met bevordering van globalisering en mobiliteit, maar ook met vragen over privacy, beveiliging en regelgeving.