landlijnen

Landlijnen, ook wel vaste telefoonlijnen genoemd, zijn telecommunicatiediensten die een abonneehuis verbinden met het openbaar telefoonnetwerk via een fysieke kabel. Traditioneel gebeurde dit via koperen twisted-pair kabels in een circuitgebaseerd netwerk (PSTN). Met de opkomst van glasvezel en IP-technologie worden vaste lijnen steeds vaker digitaal of als VoIP geleverd.

Technisch gezien loopt vanuit de woning een lijn naar een netwerkinterfacepunt en vandaar naar een lokale telefooncentrale. Analoge landlijnen dragen spraak als een analoog signaal; digitale varianten gebruiken digitale codering. In veel traditionele systemen wordt de telefoonlijn door de centrale voorzien van spanning, waardoor vaste toestellen vaak blijven werken tijdens stroomuitval, al kunnen moderne systemen afhankelijk van de installatie minder robuust zijn.

Historisch ontstonden landlijnen in de 19e eeuw en groeide het netwerk met koperen kabels en centrale schakelingen. In de late 20e eeuw kwamen ISDN en later DSL. Vanaf de jaren 2000 verschuift het zwaartepunt naar IP-telefonie en glasvezel. Veel aanbieders vervangen koper-PSTN-netwerken door IP-netwerken, terwijl de term landlijn nog steeds wordt gebruikt voor vaste telefoonverbindingen.

Hedendaags blijft een landlijn belangrijk in sommige huishoudens en bedrijven vanwege betrouwbaarheid, geluidskwaliteit en bereik in gebieden met beperkt mobiel dekking. Voordelen zijn stabiliteit en duidelijkheid; nadelen zijn minder mobiliteit en afhankelijkheid van de netstroom en van de internetverbinding bij VoIP-varianten. Nummerportabiliteit en noodoproepen blijven doorgaans gereguleerd zoals bij andere vaste lijnen.