uitdrogen

Uitdrogen is het verlies van vocht uit een systeem, waardoor het vochtgehalte afneemt en de toestand droog wordt. In het menselijk lichaam verwijst uitdroging naar dehydration: het lichaam heeft minder vocht dan nodig, wat klachten kan geven en bij ernstige gevallen levensbedreigende complicaties kan veroorzaken. In de landbouw, ecologie en industrie kan uitdroging slaan op het drogen van bodem, planten, voedsel of bouwmaterialen door verdamping of gebrek aan vocht.

Oorzaken: Voor mensen zijn dit onvoldoende vochtinname, overmatig zweten, diarree, braken, koorts en het gebruik van diuretica. Voor milieu en materialen kunnen droog klimaat, hoge verdamping, gebrek aan irrigatie, slechte waterretentie van de bodem of opslagomstandigheden die vocht onttrekken, een rol spelen.

Effecten: Bij mensen variëren de symptomen van dorst, droge mond, weinig plassen en donkergekleurde urine tot hoofdpijn, duizeligheid en verwardheid; ernstige uitdroging kan leiden tot daling van de bloeddruk en shock. Planten vertonen wilging, groeiremming en verslechterde gezondheid; bodem en voedsel kunnen krimpen, scheuren vertonen en kwaliteitsverlies ondervinden.

Preventie en behandeling: Lichte uitdroging wordt doorgaans behandeld met orale vochttoediening en elektrolyten. Ernstige uitdroging vereist medische zorg en mogelijk intraveneuze vochttoediening. Preventie omvat voldoende vochtinname, koelte en schaduw, mulchen en verstandig waterbeheer bij landbouw, en gecontroleerde droging bij opslag van voedsel en bouwmaterialen.

Zie ook: dehydratie, droging, droogte.