Home

waterretentie

Waterretentie is de capaciteit van een materiaal of systeem om onder gegeven omstandigheden water vast te houden. In geowetenschappen en waterbeheer is het begrip vooral essentieel voor bodems, bouwmaterialen en stedelijke inrichting, waar het invloed heeft op drainage, irrigatie en verdamping.

In bodems verwijst waterretentie naar de hoeveelheid water die een bodem bij verschillende spanningen kan vasthouden.

De maat voor waterretentie kan worden uitgedrukt in een waterretentiesurve en wordt gemeten met wetenschappelijke methoden

Toepassingen en gevolgen: waterretentie speelt een cruciale rol bij landbouw en waterbeheer. Hoge retentie in bodem

Samenvattend beschrijft waterretentie het vermogen om water vast te houden, met gevolgen voor landbouw, waterbeheer en

Bij
droge
spanning
is
de
beschikbaarheid
voor
planten
beperkt;
bij
veldcapaciteit
en
het
wilgingpunt
wordt
de
beschikbaarheid
van
water
voor
planten
bepaald.
De
beschikbare
watercapaciteit
(AWC)
is
het
verschil
tussen
veldcapaciteit
en
wilgingpunt
en
varieert
met
textuur,
structuur,
organische
stof
en
porositeit.
Zware
klei-
en
organische
bodems
houden
doorgaans
meer
water
vast
dan
zandige
bodems,
maar
kunnen
minder
goed
water
afvoeren.
zoals
drukplaat,
tensiometer,
of
meetinstrumenten
voor
bodemvocht.
In
praktijk
zijn
ook
sensoren
en
modellen
gebruikelijk
om
vochtgehaltes
en
spanning
weer
te
geven,
wat
helpt
bij
irrigation
planning
en
drainagebeheer.
of
in
groene
infrastructuur
(regenpijpen,
wadi’s,
permeabele
materialen)
vertraagt
runoff,
vergroot
infiltratie
en
bevordert
groundwater
recharge.
Een
evenwichtige
retentie
voorkomt
zowel
waterstress
bij
planten
als
wateroverlast
bij
hevige
neerslag.
De
toepassing
vereist
afstemming
op
lokale
omstandigheden
en
beheerpraktijken.
stedelijke
planning.