Home

strafbare

Strafbaar is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat een handeling of gedrag onder het strafrecht kan worden gestraft. In de praktijk betekent strafbaarheid dat de overheid een sanctie kan opleggen als iemand een strafbaar feit pleegt en daarvoor schuldig wordt bevonden.

Een strafbaar feit is een op zichzelf verboden handeling die in een wettelijke bepaling is neergelegd. In

Het begrip strafbaar kan ook verschillen van illegaal of onrechtmatig handelen. Niet elke illegale handeling is

De mogelijke straffen hangen af van het specifieke delict en de wetgeving die van toepassing is. Ze

Samenvattend beschrijft strafbaar gedrag wat wettelijk verboden is en welke sancties kunnen volgen bij bewezen schuld,

Nederland
vindt
de
meeste
strafbaarstelling
plaats
in
het
Wetboek
van
Strafrecht
of
in
bijzondere
wetten.
Om
iemand
strafbaar
te
kunnen
houden,
moet
er
doorgaans
sprake
zijn
van
onrechtmatigheid
(de
handeling
wendt
de
wet
tegen
de
maatschappij
in)
en
schuld
(de
dader
had
de
opzet
of
schuld,
tenzij
sprake
is
van
een
strengere
aansprakelijkheid
zonder
schuld).
Sommige
delicten
vereisen
opzet,
andere
kunnen
ook
bij
nalatigheid
worden
gestraft
en
bestaan
er
strikte
aansprakelijkheid
waar
schuld
niet
nodig
is.
strafbaar
in
criminaliteit;
sommige
situaties
leiden
tot
civiele
aansprakelijkheid
of
administratieve
sancties,
zonder
strafrechtelijke
vervolging.
Daarnaast
kunnen
ook
rechtspersonen
(bedrijven)
strafrechtelijk
aansprakelijk
zijn
voor
bepaalde
strafbare
feiten.
variƫren
van
geldboetes
en
voorzieningen
tot
gevangenisstraf,
taakstraffen
of
alternatieve
sancties.
Strafbaar
gedrag
wordt
beoordeeld
door
rechters
op
basis
van
de
wettelijke
elementen
en
eventueel
verweer
of
strafvermindering.
binnen
het
Nederlandse
strafrecht
en
de
bijbehorende
wettelijke
kaders.