strafvermindering

Strafvermindering is de vermindering van de straf die een rechter oplegt voor een strafbaar feit. De vermindering vindt plaats binnen de grenzen die de wet stelt en berust op de beoordeling van feiten, de ernst van het delict en de persoonlijke omstandigheden van de dader. Het doel is de straf proportioneel te maken aan de gepleegde ver-schuld en rekening te houden met de individuele situatie van de verdachte.

De rechter kan strafvermindering toepassen op basis van verzachtende omstandigheden. Voorbeelden hiervan zijn een eerste vergrijp, geringe zwaarte van het delict, jeugd of beperkte schuld, berouw en de poging om schade te vergoeden. Ook medewerking aan het onderzoek of vrijwillige betaling van schade kan leiden tot een lagere straf. In sommige gevallen kunnen wettelijke bepalingen of procesafspraken extra korting opleveren, bijvoorbeeld bij een bekentenis of het tonen van spijt.

Het resultaat van strafvermindering kan bestaan uit een lagere gevangenisstraf, een kortere taakstraf of een lagere geldswaarde van een sanctie. Daarnaast kan de strafvermindering invloed hebben op overige juridische gevolgen, zoals de duur van toezicht of voorwaarden na vrijlating. De precieze toepassing en regels verschillen per land en rechtsgebied, maar het centrale principe is overal dat de straf afgewogen wordt tegen de omstandigheden van het delict en de dader, met het oog op proportionaliteit en billijkheid.