spiermassakwaliteit

Spiermassakwaliteit is een begrip uit de sport- en klinische wetenschappen dat verwijst naar de functionele kwaliteit van spierweefsel in verhouding tot de hoeveelheid spiermassa. Het gaat verder dan puur spieromvang of gewicht en beschrijft hoe stevig en efficiënt spiervezels kracht kunnen leveren onder belasting. Centrale onderdelen zijn de verhouding tussen contractiele weefsels (zoals myofibrillen) en niet-contractiel weefsel (inclusief intramusculair vet en bindweefsel), evenals de neuromusculaire efficiëntie waarmee zenuwen vezels aansturen.

Meetmethoden en indicatoren voor spiermassakwaliteit variëren. Een veelgebruikte maat is de specifieke kracht, oftewel kracht per kilogram spiermassa. Daarnaast worden beeldvormende technieken ingezet, zoals echografie om de echogeniciteit te beoordelen (een hogere waarde kan wijzen op vet- of fibrose-infiltratie) en MRI- of CT-scans om intramusculair vet- en bindweefselgehalte nauwkeurig te kwantificeren. Praktisch gezien krijgt men zo een beter beeld van hoe goed de spier functioneert in relatie tot zijn grootte.

Factoren die spiermassakwaliteit beïnvloeden zijn onder meer leeftijd, obesitas, ontstekingsstatus, insulinegevoeligheid en fysieke activiteit. Veroudering gaat vaak gepaard met afname van spierkwaliteit door toename van vetinfiltratie en fibrose, terwijl obesitas ook de kwaliteit kan verminderen ondanks grotere spiermassa. Omgekeerd kunnen regelmatige weerstandstraining, adequate eiwitinname en voldoende slaap de kwaliteit verbeteren en de functionele kracht vergroten zonder onnodige vettoename.