echografie

Echografie, ook ultrasonografie genoemd, is een beeldvormingstechniek die geluidsgolven van hoge frequentie gebruikt om beelden te maken van inwendige structuren. Een transducer zendt ultrasone golven uit en registreert de teruggekaatste echo’s; een computer vertaalt deze naar live beelden. Doppler-echo meet daarnaast de bloedstroom en de richting daarvan.

Echografie is niet-invasief en gebruikt geen ioniserende straling, waardoor herhaalde onderzoeken mogelijk zijn en het breed toepasbaar is, ook bij zwangeren. Veelvoorkomende toepassingen zijn obstetrie en prenatale diagnostiek, evaluatie van buik- en bekkenorganen (lever, galwegen, nieren, blaas, baarmoeder en eierstokken), borstonderzoek, hartmetingen (echocardiografie) en vaatonderzoek. Daarnaast wordt het toegepast in de musculoskeletale en urogenitale sfeer en voor beeldvorming van andere zachte weefsels.

Procedures variëren: transabdominale echografie gebeurt via de buikwand; transvaginale en transrectale benaderingen leveren meer detail bij specifieke vragen. Doppler-technieken geven informatie over de snelheid en richting van de bloedstroom. Voor sommige onderzoeken is een volle blaas gewenst; bij andere onderzoeken is geen speciale voorbereiding nodig. Een dun laagje gel op de huid vermindert wrijving en verbetert de geluidsoverdracht.

Beperkingen: beeldkwaliteit is afhankelijk van de apparatuur en de ervaring van de operator, en kan worden bemoeilijkt door gas in de darmen of obesitas. De procedure is over het algemeen veilig en zonder ioniserende straling.

Ontwikkelingen: moderne echografie kent 3D/4D-imaging, verbeterde Doppler-opties en soms elastografie, afhankelijk van de klinische setting.