Luchtdispositie

Luchtdispositie is de ruimtelijke verdeling van luchtstromen in een ruimte of gebied. Het beschrijft waar lucht vandaan komt, hoe hij beweegt en welke verontreinigende stoffen of deeltjes aanwezig zijn, en daarmee de luchtkwaliteit en het comfort beïnvloedt. Luchtdispositie wordt bepaald door ventilatiestromen, temperatuurverschillen, wind en de aanwezigheid van objecten zoals muren, meubels en wanden. Ook warmtebronnen en menselijke activiteiten spelen een rol.

In gebouwen speelt luchtdispositie een cruciale rol bij ventilatie en indoor air quality. Een goede verdeling voorkomt tocht, vermindert blootstelling aan verontreinigende stoffen en draagt bij aan energie-efficiëntie. Het is ook relevant voor brandveiligheid en het waarborgen van voldoende verse lucht.

Methoden om luchtdispositie te analyseren variëren van metingen tot modellen. Metingen kunnen sensoren voor CO2, fijnstof en andere verontreinigingen omvatten, aangevuld met anemometrie en tracer-gastesten. Modellen zoals zone-modellen en Computational Fluid Dynamics (CFD) leveren gedetailleerde kaartbeelden van luchtstromen en concentratievelden, terwijl eenvoudige mixing- of displacement-ventilatiemodellen snel een globale verdeling geven.

Factoren die luchtdispositie bepalen zijn onder meer de locatie en capaciteit van inlaten en uitlaten, de luchtsnelheid en flowpatronen, plafond- en kamerhoogte, warmtebronnen en obstakels, externe wind en gebouwindelingen. Verandering in bezettingsgraad, activiteiten en seizoen kan de verdeling verder beïnvloeden.

Toepassingen richten zich op ontwerp en beoordeling van HVAC-systemen, ruimtelijke planning en milieubeoordelingen. Het doel is om comfort, gezondheid en veiligheid te verbeteren, de energie-efficiëntie te verhogen en te voldoen aan relevante normen en richtlijnen.