bezettingsgraad

Bezettingsgraad is een statistische maat die aangeeft welk deel van de beschikbare capaciteit wordt gebruikt. Ze wordt toegepast in diverse sectoren en helpt bij het beoordelen van efficiëntie, planning en performance. De betekenis en de gebruikte eenheden lopen uiteen afhankelijk van de context, zoals zorginstellingen, vastgoed of productie.

Berekening en interpretatie: Bezettingsgraad = (aantal bezette eenheden / totaal aantal beschikbare eenheden) × 100. In ziekenhuizen wordt dit vaak weergegeven als het percentage bezette bedden ten opzichte van het totale aantal bedden. In andere sectoren kan het gaan om het aandeel bezette kamers in een hotel, kantoorruimte in gebruik of geproduceerde output ten opzichte van poten­tiële productiecapaciteit.

Toepassingsgebieden: In de gezondheidszorg wordt de bezettingsgraad gebruikt om beddencapaciteit en personeelsplanning te beoordelen. In vastgoed en hospitality speelt bezettingsgraad een rol bij vastgoedbeheer en prijstelling van kamers. In de industrie en productie verwijst het naar capaciteitsbenutting en de efficiëntie van productieprocessen. De maat kan over tijd variëren en per periode worden berekend (dagelijks, maandelijks, kwartaal- of jaarrapportages).

Voordelen en beperkingen: Een hoge bezettingsgraad wijst op efficiënt gebruik van capaciteit, maar extreem hoge waarden kunnen leiden tot wachttijden, kwaliteitsproblemen en personeelstekorten. Een lage bezettingsgraad duidt op underutilisatie en hogere vaste kosten per eenheid. Data zijn afhankelijk van definities, bron en saisonale factoren, waardoor vergelijkingen between sectoren en over tijd voorzichtig moeten gebeuren. In Nederland voorzien statistische bureaus zoals het CBS vaak richtlijnen voor methoden en rapportages.